کربلا

" من کجا و کربلا کجا "

این جمله

هم تنها جواب من بود

به سوال دیگران برای کربلا نرفتنم؛

و هم یک اعتراف

برای کم لیاقتی ام

نقض کننده!

گفتی فراموشت کنم،

تلاش کردم،

اما نشد 

خودت نقض کردی

با هرشب آمدنت

به خوابم...!

خیال راحت!

امتحان،امتحان

و استرس برای نمره از جناب استاد ./

آزمایش،آزمایش

دست و پا شکسته و ناقص!

اما خیال راحت که در بهشتیم از جانب خدا!  ./

هه...!

همین برایم کافیست

که بفهمم

هنوز آدم نشده ام!

سرسرد!

من سرگرم تو،

اما سردی میکنی و

یخ میزنی دست و پایم را

تازه فهمیدم

این روش توست

برای سرسرد کردنم!

دلتنگی

جنس داریم تا جنس

یک دلتنگی از جنس "درد"

یک دلتنگی از جنس "حرف"

اولی مثل من

دومی مثل تو...!

دزدی!

تو که هر کاری خواستی کرده ای با من،

یک شب هم بیا دزدی!

محبتت را از دلم بردار و برو

هرکاری میکنم

بیرون نمی رود!

بغض

راست میگفتی،

وقت وداع 

هم بغض کرده بودم

و هم اشکها حلقه زده بودند پشت پلک

پی نوشت: 

دیشب، خداحافظی از برادرانم(شاگردانم)

سخت و آسان

آسان آمدیم و

عادت کردیم به کنار هم بودن

و  چه سخت است

عادت کردن 

به کنار هم نبودن!

پی نوشت: 

دیشب، خداحافظی از برادرانم(شاگردانم)

کمی الگوگیری بود از عین لام

روحانیت

دیشب یک آخوند دولتی می گفت،

روحانیت باید در خدمت فرمانده ها باشند!

این بیچاره یادش رفته بود

روحانی فقط در خدمت خداست...

سال فرهنگ

آقای من، کاش سال فرهنگ اعلام نمی کردی

یک عده لاشخور فقط تظاهر می کنند

به فدایی بودن سید علی و امرش

و بویی از فرهنگ نبرده اند

اینها می آیند و نابود می کنند فرهنگ را

و منزوی می کنند همان جوانان فعال فرهنگی را...

استعفا

شرمنده آقا،

فرمودی "جوانان فعال فرهنگی به طور جدی به کار خود ادامه دهند"

اما نمی گذارند

اعتماد

چشمت را می بندی بر گناه دیگران،

ولی گناه می پنداری  "محبت" مرا...

بی اعتمادی

معنایی جز این نمی دهد!

چندکیلو؟!

تمام دردهای این سنگینی روی دلم

به کنار

فقط کاش می شد

وزن کنم این سنگینی را؛

راستی، 

چند کیلویی؟!!!

یک وضعیت توصیف نشدنی!

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

طعم شیرین!

مرگ

چه طعم شیرینی داشت!

وقتی تو از من دوری

پی نوشت:

دیشب، میم نون تا حد مرگ رفت!

عمو محمود!

این آقا از همان سال اول 

که حرف از بقالی سرکوچه منزلشان زد

فهمیدم نمی فهمد، درد مردم را...!!!

پی نوشت:

عمو محمود آمد تلویزیون ، تا بگوید گلستان کردم مملکت را...!

سبزِ سبز...

باشد، حالا که نمی خواهی مرا،  قبـول! حـرفی نیست!

من می شوم برای تو، 

همان بــرگ ریــزان پاییـــز!

فقط...، فقط می شود لطفی کنی؟!

"بگذار، 

ریزش که می کنم از تو، سبزِسبز باشم...! "

ها؟! چه شد جوابم؟! می توانی؟!!!

شیرینی

باهم

آنقدر شیرین بودیم که دل هرگرگی را می زدیم!

رفتم، 

حالا خوردنی تر شدی...!

بکِش، بی من بودن را... ، قدر شیرینی را ندانستی، حالا گرگ ها در کمینند!

ثبت اولین!

دیشب،

عروسی جلیل بود!

و او، اینگونه نامش را ثبت کرد

به عنوان اولین شاه داماد از میان دوستانم...!

مبارکش...

پی نوشت: 

خودش آمد، چند روز پیش، درب منزل، برای دادن کارت دعوت ، دستش درد نکند، ولی حیف... ، نشد که برم...!

حسادت!

خدایا

از حسـادت دوستـان

به تو پناه می برم!

خدایا

لطفاً کاری کن،

که دیگر در لباس دوست نباشند ، برای من...!

اینگونه، رنجش دیدن این حسادت ها کمتر است!

پی نوشت: 

شاید بزودی نوشتم، که چه شده این را نوشتم!

تنهایى

از آثار تنهایى همین بس
که این " آینه" مدتهاست وسیله اى شده
براى رفع دلتنگیم،
از خودم!

عقب نشینی!

خواستم همه چیزش باشم، 

و او همه چیزم!

اما کم کم متوجه شدم

برای داشتنش ، راهی ندارم

جز عقب نشینی...!

خدایا شکرت! (مخاطب خاص)

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

اینکه نمی نویسم...

اینکـه نمی نـویسم، بـرای این است که

قدرت توصیف حال و روزم را ندارم...!

نه قدرتی و نه تسلطی!!!

پی نوشت:

از دوستانی که هر روز سر میزنن اینجا و می بینن مطلب جدیدی نیست شرمنده ام

قول میدم جبران کنم، بزودی...

شارژ!

از این موبایل در دستم یادگرفتم،

اینکه گهگاهى، نیــاز به شــارژ دارم!

و ایـــن دقـیقـاً یعنـــى، بـى شارژر هیچـم...!

پی نوشت:

مدت هاست، شارژر زندگی من، دیگر  تمایلی به شارژ کردنم ندارد!

کابوس این روزهای من! (بخش اول)

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

هنر!

شب های  فاطمیـه هم تمام...

حالا ، هنــر می خواهد،

نگه داشتن این حــال و هـــوا...

پی نوشت:

بهترین فاطمیه عمرم را سپری کردم، یک کوله پشتی پر از توشه، 

حالا وقتی است که باید هنرم را نشان دهم برای مواظبت از این توشه ها...

دلخوشی!

این حرکت نکــردن، این آرامــش،

بــرای یک شــروع طـــوفـانی است...!

تمـــام دلخـــوشی من به آینــــده شده همین./

پی نوشت:

این یعنی، آرامش قبل از طوفان...

تعویض!

خدایا،

تعویضم کن،

در این زمین بندگی...!

دویدن و جنگیدن در همه ی 90 دقیقه برایم سخت است!!!

پله چسبناک!

یکــــ تصمیـــم، یکـــــ اراده، یکـــــ تـلاش؛

در عجبم!

مگر بالارفتن از این سه پله چقدر سخت است؟!

انگار روى این پله اول چسب پاشیده شده؛

که همیشه همانجا می مانم!!!

اولین بار...

ساعت،6 صبح ؛ هوا، تاریـک؛

صدای جیک جیک گنجشکها، کر میکند گوش فلک را؛

فریاد می زنند، دلسوزانه می گویند:

"بیدار شوید، بیدار شوید که مبادا از قطار بندگی جا بمانید...! "

و این اولین باری است که زبان یک حیوان را می فهمم!!!

تکرار!

"فــــــــــــــــــــــــــــــــردا ، باید شروع کنم، خسته شده ام ، باید متفاوت شوم ، باید...! " 

این کلمات رنگارنگ شده تکــــرار لحظه لحظه های من،

خسته شدم از این تکــــرار،

اصلاً انگار دارد بــاورم می شود کـه این تکـــرارها برایــم ابدیست...!

این دقیقاً همان چیزی است که ترسش وجودم را فراگرفته./